Emilio Fernández Suárez

É o catedrático de Ecoloxía dá Universidade de Vigo, e dirixe o Campus do Mar, que dende que en outubro de 2010 o Ministerio de Educación do Goberno de España concedeulle a este campus a categoría de Campus de Excelencia Internacional. Tamén é colaborador na área científica de Ciencia e Tecnoloxía Mariña da Subdirección Xeral de Proxectos de Investigación dependente do Ministerio de Economía, Industria e Competitividade.

As súas liñas de investigación céntranse non ámbito da oceanografía biolóxica e a ecoloxía mariña, en particular no estudo da composición, distribución do fitoplancto e da súa relación coa variabilidade física das capas superiores do océano a diversas escalas. Os estudos realizados desenvolvéronse ben no laboratorio, en mesocosmos ou en 18 campañas oceanográficas desenvolvidas en augas polares, subpolares, tépedas, subtropicais e tropicais do océano Atlántico. Estes estudos enmárcanse nos 25 proxectos de investigación nos que participou, actuando en 15 deles como investigador principal. Estes proxectos foron financiados pola Unión Europea, o Ministerio de Educación e Ciencia ou o Plan Galego de Investigación e Desenvolvemento. Foi representante nacional no Comité executivo do Scientific Comittee for Oceanographic Research (SCOR) e membro do comité editorial de Journal of Plankton Research desde 2004 ata 2007.

No seu currículo destaca tamén o ámbito de xestión, tanto a nivel universitario, onde desempeñou o cargo de Vicedecano da Facultade de Ciencias do Mar, como a nivel autonómico, onde desempeñou o cargo de Director Xeral de Desenvolvemento Sustentable da Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible da Xunta de Galicia, dende onde impulsou a elaboración e publicación en 2009 do libro "Evidencias e impactos do cambio climático en Galicia".

Francisco Sóñora Luna

É profesor de Bioloxía non IES Virxe do Mar e profesor asociado do Departamento de Pedagoxía e Didáctica dá Facultade de Ciencias da Educación da Universidade de Santiago de Compostela (USC).

Durante o cuadrienio comprendido entre o curso 2002-2003 e o curso 2005-2006, dirixiu o Instituto de Ensino Secundario Espiñeira de Boiro (A Coruña), deixando o cargo setembro do 2006 para iniciar a dirección do proxecto de Educación Ambiental para o Cambio Climático "CLIMANTICA", un proxecto que dirixe na actualidade, e que foi seleccionado pola Xunta de Galicia para incluílo como piar educativo do Plan Galego de Acción fronte ao Cambio Climático.

Dende a súa reflexión - investigación - acción no proxecto Climántica deseñou tres derivadas metodolóxicas seleccionadas e financiadas en convocatorias de libre concorrencia competitiva: paquete educativo Climatlantic, financiado polo programa FEDER - Interreg da UE, Oceántica do Campus do Mar, financiado pola FECYT, e a Alianza estratéxica para a innovación e boas prácticas educativas EDUCO2cean, financiado polo programa Erasmus+ da UE.

Entre 2006 e 2012 foi asesor técnico de Educación Ambiental da Consellería de Medio Ambiente e experto do Observatorio Galego de Educación Ambiental.

As súas liñas de investigación sitúanse en dous ámbitos, na Didáctica das Ciencias Experimentais e na investigación - acción sobre ou desenvolvemento de proxectos programas educativos transversais.

No ano 2006 obtivo o premio de innovación educativa na temática transversal da saúde polo proxecto SAN (Saúde e Nutrición), outorgado pola Consellería de Educación da Xunta de Galicia, e no ano 1997 foi accésit no premio nacional ASPAPEL de unidades didácticas.

Ángel Carracedo Álvarez

Catedrático de Medicina Legal da Universidade de Santiago (USC). Director da Fundación Pública Galega de Medicina Xenómica (SERGAS-Xunta de Galicia). Director do Centro Nacional de Genotipado-ISCIII. Xefe de grupo do CIBER de enfermidades raras (CIBERER) e do IDIS.

Publicou 12 libros e máis de 340 artigos sobre medicamento xenómico, xenética clínica e xenética forense e de poboacións, que tamén foron aceptados por publicacións da máxima relevancia como “Science” ou “Nature”. Neste ámbito tamén é editor da revista “Forensic Science International: Genetics” e membro de quince revistas internacionais de xenética e medicamento forense. De acordo con Thomson e Reuters (Web of Knowledge ) o grupo que dirixe é o primeiro a nivel mundial en citacións na área do Medicamento forense no último decenio (2001-2011) e el o autor con máis artigos, máis citacións e maior índice H na área. As súas principais liñas de investigación actuais inclúen liñas diversas de impacto na xenética contemporánea ,como son a xenética do cancro e das enfermidades psiquiátricas en idade infantil, enfermidades raras e a farmacoxenómica.

Recibiu numerosos premios entre os que destacan a Medalla de Ouro e Prata de Galicia, Premio Rey Jaime I de investigación médica, Medalla Adelaide (recoñecemento de máximo prestixio internacional na súa principal liña de investigación), Premio Nacional de Xenética, Medalla Galien, Premio Galicia de Investigación, Medalla Castelao, Premio Novoa Santos, Cruz ao Mérito Policial, Cruz ao Mérito da Garda Civil, Medalla de Ouro e brillantes do Colexio Médico, Premio Fernández Latorre, Premio Prismas de Divulgación, Premio Galego do Mundo, Medalla de ouro da Universidade de Santiago, entre outros. Doutor Honoris causa por diversas universidades.

José Antonio Caride Gómez

Catedrático de Pedagoxía Social no departamento de Pedagoxía e Didáctica da Facultade de Ciencias da Educación da Universidade de Santiago de Compostela.

Ocupou varios cargos académicos, sendo na actualidade Director do Grupo de Investigación “Pedagoxía Social e Educación Ambiental” (SEPA-Interea). Tamén dirixe a Rede de Investigación e Formación para a Cidadanía e a Sociedade do Coñecemento, ambos de Referencia Competitiva non Sistema Universitario Galego. En maio de 2015 foi nomeado Comisionado para liderar o Campus da Cidadanía.

Forma parte de máis de trinta Consellos Científicos e Editoriais de Revistas especializadas en Ciencias Sociais e da Educación, en España e noutros países, así como de diversos Comités de Avaliación de carácter universitario, autonómico, nacional e internacional

Leva diferentes liñas de investigación centradas en “Pedagoxía Social, desenvolvemento comunitario e iniciativa cívica”, “Educación Social e Políticas Culturais”, “Tempos educativos e sociais (Pedagoxía do Lecer)”, “Políticas socioeducativas e Administracións Públicas”, “Educación para a cidadanía e Dereitos Humanos”, “Educación Ambiental, cultura da sustentabilidade e desenvolvemento humano”, “Procesos metodolóxicos e avaliación de programas educativos e sociais”.

Entre as súas publicacións destaca a dirección do Dicionario Galego de Pedagoxía (Galaxia), 2010. Forma parte de máis de trinta Consellos Científicos e Editoriais de Revistas especializadas en Ciencias Sociais e da Educación, en España e noutros países, así como de diversos Comités de Avaliación de carácter universitario, autonómico, nacional e internacional (ANECA, ANEP, ACSUG, DEVA-AAC, ADISPOR, AQU de Catalunya, etc.), nalgúns deles asumindo responsabilidades como presidente.

Profesor Visitante de varias Universidades europeas, latinoamericanas e africanas, desde 2002 ata 2013 presidiu a Sociedade Iberoamericana de Pedagoxía Social (SIPS), da que é membro fundador. En novembro de 2004, en Chile, foille concedida a “Orde ao Mérito Institucional” do Consello Mundial da Educación-World Council For Currículo and Instruction, distinción á que se engaden outros premios e recoñecementos de carácter científico e docente.

Fernando I. González Laxe

É catedrático de Economía Aplicada na Universidade da Coruña. É autor e coautor de máis de 20 libros e de centos de artigos, a maioría dous cales están relacionados coa pesca, como a súa propia tese doutoral, e tamén cos portos e cuestión económicas marítimas diversas.

É un dos grandes especialistas españois no ámbito da economía maritima, pesqueira e portuaria. Esa relevancia académica levouno a presidir ou VII Congreso Nacional de Economía e a dirixir o Instituto Universitario de Estudos Marítimos e a ser subdirector do Instituto do Instituto de Estudos Económicos de Galicia.

O seu currículo tamén sobresae na dimensión da xestión política, desempeñando diversos cargos a nivel municipal, autonómico e estatal. A súa traxectoria na xestión estatal empezou como Director Xeral de Ordenación Pesqueira do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, así como representante español na Conferencia Mundial da FAO sobre a pesca. Desde o seu posto no ministerio foi o responsable das negociacións pesqueiras de España coa Comunidade Económica Europea. Foi tamén senador do Reino de España. Ou último cargo de xestión política estatal que ostentou foi o de presidente do Organismo Público Portos do Estado, cargo que ocupou entre 2009 e 2012. A nivel autonómico ocupou ou cargo de máxima relevancia institucional como presidente da Xunta de Galicia.

Pablo Ángel Meira Cartea

Profesor Titular de Educación Ambiental na Universidade de Santiago de Compostela (USC). As súas liñas de investigación céntrase nos fundamentos teóricos, ideolóxicos e éticos da Educación Ambiental (EA), a educación e a comunicación relacionada co cambio climático e o desenvolvemento estratéxico da EA.

Participou e participa activamente na elaboración e avaliación de distintas estratexias territoriais de EA en España. Entre elas cabe destacar a xestación do Libro Blanco de la Educación Ambiental en España (1999) e da Estratexia Galega de Educación Ambiental (2000), así como a dirección do Proxecto Fénix (2007-2009) centrado na avaliación participativa do sistema de Educación Ambiental en Galicia e galardoado co Premio María Barbeito de Investigación Pedagóxica (2009). Tamén foi Presidente da Sociedade Galega de Educación Ambiental nos trienios 2001-2003 e 2009-2011 e coordinador na USC do Programa de Doutorado Interuniversitario en Educación Ambiental (2000-2010).

Na última década o seu labor científico céntrase no estudo das dimensións socioeducativas do cambio climático. Destaca, neste sentido, a dirección da serie de informes sobre a percepción social do cambio climático na sociedade española financiados pola Fundación Mapfre (La sociedade española ante el cambio climático, 2009, 2011, 2013) e a monografía Comunicar el Cambio Climático. Escenario social y liñas de acción (Ministerio de Medio Ambiente, 2008). Desde 2004 pertence ao Seminario Permanente sobre Respuestas desde la Educación y la Comunicación al Cambio Climático (CENEAM, Oficina Española de Cambio Climático). Na actualidade dirixe o Proxecto Resclima, unha investigación que implica a universidades brasileiras, españolas, mexicanas e portuguesas no estudo das relacións entre a cultura común e a cultura científica con respecto ao cambio climático.

Juan Ignacio Pozo

Juan Ignacio Pozo é Catedrático na Facultade de Psicoloxía dá Universidade Autónoma de Madrid, onde imparte materias relacionadas coa Psicoloxía dá Aprendizaxe tanto en Grao como en Posgrao.

As súas investigacións estiveron centradas na aprendizaxe de conceptos e procedementos en diferentes áreas do currículo (historia, física, química, filosofía, música, gramática, etc.), especialmente na educación secundaria e a universidade, sempre no marco de equipos interdisciplinares, xunto a profesores ou especialistas desas áreas, cos que publicou numerosos libros e artigos en revistas especializadas.

Así mesmo desenvolveu un labor teórico na análise e á proposta de modelos cognitivos de aprendizaxe, froito do cal publicou diversas obras (“Teorías cognitivas da aprendizaxe”, Morata, 1989, “Solución de problemas”, en Santillana, 1994, “Aprendices e mestres”, reeditada en Alianza, 2008, ou “Humana mente: o mundo a conciencia e a carne”, Morata, 2001, “Adquisición de Coñecemento”, (Morata, 2003).

Tamén traballou na forma de promover mellores estratexias de aprendizaxe nos alumnos en distintos niveis educativos, con publicacións tales como “A aprendizaxe estratéxica”, compilado xunto a Carles Monereo (Ed. Santillana, 1999) ou “A psicoloxía da aprendizaxe universitaria: a formación en competencias” (Morata, 2009), xunto a María do Puy Pérez Echeverría.

Nos últimos anos estudou as concepcións de profesores e alumnos sobre a aprendizaxe e ou ensino e a forma en que estas concepcións deben modificarse para atender ás novas demandas educativas, publicando ou libro “Novas formas de pensar ou ensino e a aprendizaxe: as concepcións de profesores e alumnos” (Graó, 2006). Neste ámbito, recentemente publicou a obra “Aprender en tempos revoltos”, en Alianza editorial, 2016, na que propón avanzar cara a novas practicas de aprendizaxe baseadas na experiencia e a reflexión persoal, que permitan recuperar a emoción de aprender.

Na súa intervención neste congreso vai facer referencia a dificultades de aprendizaxe no ámbito das actitudes ambientais, partindo das súas investigacións e asesorías a grupos docentes sobre problemas da aprendizaxe e defendendo a tese de que estes problemas sitúanse na esfera do traballo docente. Neste ámbito específico ten diversas obras publicadas entre as que se poden destacar “Aprender e ensinar ciencia: do coñecemento cotiá ao coñecemento científico” (Morata, 2006) ou “Psicoloxía da aprendizaxe humana” (Morata, 2014).

Rosa María Catalá Rodes

É a directora xeral do Colexio Madrid de México D. F., unha institución educativa fundada polo exilio da Guerra civil española, que abarca os niveis de infantil, primaria, secundaria e bacharelato, e que goza dun recoñecido prestixio no seu país, e unha ampla rede de relacións institucionais no ámbito latinoamericano.

Iniciou o seu traballo académico no Colexio Madrid en 1989 como profesora de Química, e alí desempeñouse como docente e coordinadora da área científica, no ensino experimental e en proxectos de Educación Ambiental. É autora e coautora de máis de 15 libros de texto para ensino das Ciencias, abarcando todos os niveis educativos (Ciencias Naturais, 3°-6° grao /PRIMARIA-SET, 1995-1998) e de ensino Químico en Secundaria e Bacharelato con diversas editoriais.

Tamén publicou numerosos artigos en revistas de divulgación científica e de educación e participou en congresos e simposios de didáctica das ciencias para ensino básico e medio superior. Os temas cos que traballa hoxe en día son a organización curricular vertical nos centros de ensino, a formación docente e a importancia da avaliación nos procesos educativos.

Joaquim Ramos Pinto

É o presidente da "Asociación Internacional de Investigadores en Educación Ambiental" (NEREA Investiga) e da "Asociación Portuguesa de Educación Ambiental" (ASPEA), desempeñando este cargo como profesor en comisión de servizos en base ao protocolo entre o Ministerio de Educación e o Ministerio de Ambiente.

Coordinou varias xornadas e congresos de Educación Ambiental de ámbito nacional y rexional. Ten publicado varios artigos en revistas e periódicos no ámbito de proxectos e investigacións que desenvolveu.

As súas principais áreas de investigación son: Ciencias da Educación / Pedagoxía Social - Educación Ambiental. Outras áreas nas que traballa son: Ciencias Sociais / Socioloxía - Participación Social; Sustentabilidade Local; Desenvolvimento Local.